Muller

Ti es o milagre da terra
e a terra e un milagre teu,
mistura de mel e cerna
de fera e anxo do ceo.

Pariches de pe o fillo
como fan no monte as bestas,
e hoxe que volto vencido
pra que eu venza ti te deitas.

I o voltar que che ei decir
maldito o día e a hora
que vos deixei aquí
pra procurar vida fora.

O inverno da emigracion
roubounos a primavera,
quen eu era xa non son
e ti non es a que eras.

Xa poden os leiros dar
colleitas ben abondosas,
poden en Madrid falar
con palabras ben fermosas

Que nunca!! Nunca!!
nos han pagar
a nosa fame doutra hora.